We vroegen Nelleke of ze haar ervaringen over haar aanmelding en deelname wilt delen. Dat gaat ze doen in een serie korte interviews. Lees hier het eerste interview:

Nelleke, wat fijn dat je de komende weken met ons wil delen hoe je je aanmelding en deelname ervaart!

Hoe is het tot nu toe verlopen?

Nelleke:  “Prima! Dit weekend kreeg ik de uitnodiging in m’n mailbox. Ik begreep daaruit dat het over bloeddruk ging. Toen ik zag dat het onderzoek in Maastricht plaatsvindt, was ik wel benieuwd, want daar woon ik. Ik las daarna [op mijn persoonlijke pagina red.] dat het onderzoek maar 5 uur duurt, dus toen heb ik me aangemeld.”

Het onderzoek Bloeddruk en hersengezondheid wordt uitgevoerd door onderzoeker Marieke van Maastricht Universitair Medisch Centrum. 

Wat waren de belangrijkste redenen om je aan te melden?

Nelleke: “Nou, een vriendin van me heeft een hoge bloeddruk en krijgt daar ook medicatie voor. Zelf was ik een tijd geleden bij de dokter en toen werd er even gedacht dat ik misschien ook een hoge bloeddruk had. Dat was gelukkig niet het geval, maar het zette me wel aan het denken. Ik hoor ook steeds meer van mensen om me heen dat een hoge bloeddruk hen soms parten speelt. Ik vind het dus goed dat er onderzoek naar gedaan wordt en daar wil ik graag aan bijdragen.

Bovendien is het maar vijf uurtjes en vindt het plaats in Maastricht. Dat is voor mij prima te doen. Wat ik daarnaast ook een prettig idee vind: je kunt aangeven dat je geïnformeerd wil worden als tijdens het onderzoek blijkt dat er iets mis is. Die drie dingen maakten dat ik dacht ‘hier wil ik wel aan meedoen’.

Ik had wel nog twee vragen over het onderzoek en die heb ik gemaild naar de onderzoeker. Het e-mailadres stond in de tekst, dus dat was gelukkig heel makkelijk.“

Welke vragen had je nog?

“Ik las dat er iets zou gebeuren met contrastvloeistof. Ik weet niet precies wat dat is en wat voor effect dat kan hebben. Ik ben al wel enigszins gerustgesteld door de bijlage [de informatiebrief van de onderzoekers van Maastricht UMC+ red.]. Daarin las ik dat er een kleine kans is op misselijkheid, en dat er ook protocollen zijn voor als dat gebeurt.

Daarnaast zag ik dat er een MRI scan van 40 minuten bij zit. Ik was benieuwd of je dan 40 minuten in zo’n buis moet liggen. Dat zou ik wel spannend vinden. Ik heb al eens eerder aan een ander onderzoek mee gedaan en toen heb ik aangegeven dat ik dat liever niet deed. Misschien kan ik dat bij dit onderzoek ook overslaan, maar misschien is dat juist onmisbaar voor het onderzoek. Dat hoor ik vast nog van de onderzoeker.”

Hoe verwacht je dat het nu verder gaat?

“Als het goed is neemt de onderzoeker binnen een week contact met mij op. Ik heb in mijn mail al aangegeven dat ik vanaf februari beschikbaar ben, dus ik hoop dat we de afspraak kunnen inplannen in de loop van februari.”

We spraken Nelleke weer nadat ze contact had met onderzoeker Marieke. Lees hier deel 2. Daarin vertelt ze hoe het duidelijk werd of ze kon deelnemen aan het onderzoek en wat haar overwegingen daarbij zijn.